امروز تاب‌آوری، مشخصه افرادی است که در محیط مدرن، با استرس و پرفشار، به خوبی کنار می‌آیند.
تاب‌آوری نشان‌دهنده ظرفیت یک فرد برای واکنش به فشار و نیازهای زندگی روزانه است.
معنای لغوی تاب‌آوری شامل مفاهیمی چون انعطاف‌پذیری، دوام و پایداری، قدرت، سرعت بازیابی و خوش‌بینی می‌شود.
به طور خلاصه، تاب‌آوری بر توانایی ما برای بازگشتن به حالت عادی تأثیر می‌گذارد.
تاب‌آوری مشخصه‌ای نیست که فقط افراد خاصی دارای آن باشند. نکته اساسی این است که تاب‌آوری صفتی منفعل نیست بلکه فرآیندی کنشگر است. رویکرد ما نسبت به زندگی و اتفاقاتی که سر راه ما قرار می‌گیرند، تأثیری به سزا بر تجربه‌ها می‌گذارند.
افراد تابآور بیشتر اعمالی را انجام می‌دهند که باعث حفظ و ابقای واکنش پذیری می‌شود. (واکنش مناسب از خود نشان می‌دهند)
«چرا بعضی از افراد در محل کار زمانی‌که با چالش و سختی روبرو می‌شوند، شکوفا شده، در حالی که دیگران وحشت زده می‌شوند، در حال دست و پا زدن هستند؟
بیشتر مردم فکر می‌کنند که ترکیبی از هوش، ساعات طولانی کارکردن و تجربه بسیار باعث می‌شود افرادی که در محیط‌های کاری پرتنش کار می‌کنند شکوفا شوند. در واقع این افراد تابآور و یا انعطاف‌پذیر هستند که با چالش‌هایی چون تغییرات مدام سازمان، تحول، کاهش قریب‌الوقوع کارکنان، ضرب‌الاجل‌های متغیر، جلسات همراه با بحث و رقابت مداوم با رقبای تجاری بهتر از دیگران کنار می‌آیند.
خبر خوب این است که کسانی که تاب‌آوری یا انعطاف کمتری دارند می‌توانند یادبگیرند چطور این توانایی را در خود تقویت کنند و زمانی‌که شرایط دشوار می‌شود، چگونه برخورد کنند و شکوفا شوند»
نقل قول از (Center Of Confidence and Wll-Being 2006)
